Wie ben ik?

Ik ben Manon, 37 jaar met een enorme rugzak [Wie niet]. Moeder van 2 geweldige kinderen die ook ik weleens achter het behang wil plakken 😅

Ik ben vrolijk, eerlijk en vol liefde.

Ik kan moeilijk praten over mijn emoties maar schrijven heeft me altijd geholpen om iets van me af te gooien.

Reuze spiritueel nieuwsgierig, en ik ben nog steeds op zoek naar wie ik ben en wat bij mij past.

Maar ik ben vast niet de enige die zich afvraagt, hoe begin ik hieraan en doe ik het allemaal wel goed?

En dan nog het gevoel wat zullen de mensen wel niet van me denken?

Nou gelukkig maak ik me daar geen zorgen meer over 😄 

Als kind had ik een gevoel van troost als ik niet kon slapen en ik zag op de wekker dat het 22:22 was.

En ik hield van de maan, ik kon er uren naar kijken en ik had hele gesprekken.

Maar waarom deed ik dat? Ik wist toen nog niks over de maan of over engel getallen.

Daarna werd ik puber, en heb ik met een paar camping vrienden glaasje gedraaid.

Nou dat heb ik geweten 🫣 

'S Avonds durfde ik niet alleen naar de caravan.

En wanneer ik eindelijk in bed lag kon ik niet slapen want alles wat ik hoorde linkte ik aan het ritueel die we hadden verbroken eerder die avond.

En wat vond Ria de vrouw van mijn vader het leuk om mij nog in de maling te nemen.

's Nachts klopte Ria zachtjes op de kastdeur, nou ik dacht dat de geesten me kwamen halen die we eerder hadden opgeroepen!🤣

Ondanks de schrik ben ik wel nog steeds nieuwsgierig maar ik vind mediums nog steeds eng.

En als er dierbare is overleden dan vraag ik of ze alsjeblieft voorzichtig afscheid nemen en me niet laten schrikken.

Ik geloof in energie en dat we hier op aarde zijn gekomen om een les te leren.

We zijn hier met een reden en soms is het onze les om te leren en soms helpen we een andere ziel met de les.

Ik hou van de natuur, de geur het geluid van de natuur.

Hoe de wind waait door de bomen, hoe de golven ruisen, in de bergen de heerlijke stilte de geur en de energie.

Mijn familie kijkt niet raar meer op, schoenen uit en Manon loopt weer barefoot naar een boom om te knuffelen,

fluisteren met bloemen en struiken.

Ik wil het hier gezellig en vrolijk houden, maar waarschijnlijk ook met een traan.

Stel gerust vragen, en heb je tips voor mij om iets te bezoeken of onderzoeken schrijf me alsjeblieft een mail.

Ik zal hier mijn mening geven en mijn gevoel uiten, maar weet dat het voor iedereen een andere ervaring kan zijn.